Ik zit nu net te bedenken, hoe meer verhaal en betrokkenheid in een spel te creeeren. Een verhaal waar helden moedig zijn, supergrootte gevaren te lijf gaan, en ook best eens gemakkelijk het loodje kunnen leggen bij een grote fout.
Want stel dat je een sfeervolle beschrijving geeft en een NPC die het verhaal verder helpt neerzet. En de spelers zitten in een zie/kill mode. Zo van alles moet dood. Een voorkomende reden waarom NPC en het verhaal om zeep geholpen wordt. Natuurlijk een goede hack and slash dungeon is ook best tof, maar hoe daar bovenuit te stijgen??
Nu ben ik een fan van adventure games, en een stuk spanning (en humor) zit erin hoe op de juiste manier door de gevaren te manouvreren. Vaak gat het fout en ga je op een gruwelijk grappige manier dood (vooral bij de oudere games).
Ik merk zelf nog wel dat spelers graag interactie hebben en aangeven dat ze best wat vaker de diplomatische weg willen bewandelen maar ondertussen vijanden die zich overgeven vrij snel en zonder scrupules ombrengen. Ze proberen ook niet snel om zaken vreedzaam op te lossen terwijl de mogelijkheid er toch geregeld is. (Nu is de vreedzame weg niet altijd de meest evidente natuurlijk maar toch...)
"Hij komt op jullie af met een bijl."
"Ik hak zijn hood eraf!" *roll* "Natural 20!"
"Het lichaam stort in elkaar.... de BEL valt klingelend op de grond naast hem."
"Oooohhh je zei bel.. ik dacht bijl!"
ik was daar niet bij, maar blijf het een prachtige anekdote vinden.
Anyway... volgens mij kun je als GM de spelers best OOC een hint geven over het vredig oplossen van een situatie, voordat je begint met initiative. Leg de spelers uit dat er voor en nadelen aan zitten door het net iets anders te spelen.
Desnoods kun je de situatie van de spelers zo opzetten dat aanvallen geen optie is. Bijvoorbeeld als ze compleet omringt zijn door zwaargewapende wachters, golems, monsters etc... De slechterik hoeft alleen maar het commando te geven om je leven te beeindigen en het is binnen 3 rondes voorbij. Dan heb je weinig keuze!
Uiteindelijk blijft het aan de spelers om te beslissen wat ze gaan doen. Maar de kracht van een suggestie kan heel ver dragen. Al is het OOC, of IC in de vorm van een opmerking van een NPC.
het hangt ook veel van de situatie af waar zij zich in bevinden op dat moment. En dat is wat de DM goed moet beschrijven.
Bij gevaarlijke en dreigende situaties zal iedereen sneller naar zijn wapen grijpen dan wanneer de situatie rustig en kalm is.
Natuurlijk zijn er ook spelers die overal een mes zien en vergif in elke beker "bespeuren" en elke situatie met geweld willen oplossen.
"Korting? ik bedreig de smit met mijn zwaard!"
"een bedelaar? ik bedreig hem met mijn zwaard!"
"de koning? ik bedreig hem met mijn zwaard!"
Dat soort dingen dus.
Dit soort spelers is op de een of andere manier vaker een nieuw karakter aan het maken als andere spelers.
DanteRotterdam schreef:Ik merk zelf nog wel dat spelers graag interactie hebben en aangeven dat ze best wat vaker de diplomatische weg willen bewandelen maar ondertussen vijanden die zich overgeven vrij snel en zonder scrupules ombrengen. Ze proberen ook niet snel om zaken vreedzaam op te lossen terwijl de mogelijkheid er toch geregeld is. (Nu is de vreedzame weg niet altijd de meest evidente natuurlijk maar toch...)
Haha.. die draconians, right? Ik dacht al dat we daar ook iets subtieler te werk hadden kunnen gaan.. Maar ja, Bru is niet zo'n prater..
kan misschien best leuk zijn om onoverwinnelijke gevechten even uit te spelen, of korte beschrijving (met kleur) te geven wat er gebeurt als je aanvalt.
De draak belaagd je onder een zierend vuur, pakt je beet in zijn muil slingert je heen en weer om je botten te breken en begint dan met de je uit je harnas te peuteren om je delicate vlees op te smikkelen. Dan kijkt hij de rest van je party met zijn gespleten gele ogen sluw aan: "goed over mijn voorstel om me te helpen..."
Dan wordt de held wakker uit zijn dagdroom en mag beslissen of ie daadwerkelijk aanvalt.
Ik moet toegeven dat ik dat een redelijk briljant idee vind.
Hoewel ikzelf de neiging zou hebben om, als ze dan een fikse draak aanvallen die drie meter hoger ligt zonder dat ze afstandswapens tot hun beschikking hebben, eigenlijk niet beter verdienen dan te veranderen in blikvlees.
Toch denk ik dat het visioen in alle gevallen bevredigender zou zijn dan een godheid die zijn bliksem op de vijand neer doet dalen of de hiervoor beschreven slachting.
Een andere optie kan natuurlijk zijn (als het een stedelijke confrontatie is) om ze op te laten pakken (een beetje overmacht kan hier geen kwaad) en ze een deel van hun bezittingen af te laten nemen, al dan niet met een kans het terug te winnen.
