In de westerse samenleving lijkt de hoeveelheid humpiedumpie en geweld in films en videogames direct in lijn te staan met de het succes van het product. Hoe meer humpiedumpie (tot op zekere hoogte) en hoe meer geweld (tot op zekere hoogte) hoe meer bezoekers/kopers.
In hoeverre geldt dit ook voor RPG's? Hoe groot is het aandeel humpiedumpie en violence in de gemiddelde RPG? Ik zelf ben aanhanger van 'hoe minder hoe intenser'. Speel drie sessies, raak in gevecht met een tegenstander die je door en door kent en doodt hem of haar uiteindelijk.
Misschien is humpiedumpie in rpg's zelfs wel een losstaand element... hoe vaak komt het voor? Is het niet wat awkward om met een groepje gasten aan tafel een liefdesscene uit te spelen?
Kortom: wat zijn jullie ervaringen met humpiedumpie en violence in rpg's?!
humpiedumpie 'n' Violence
humpiedumpie 'n' Violence
"Stop! Jullie komen niet langs mij! Glupert heeft jullie snode plannen door!"
-
Wijlen Fandath Ryne
- Supreme Grandmaster
- Berichten: 3081
- Lid geworden op: donderdag 14 oktober 2004, 18:23
Re: humpiedumpie 'n' Violence
Is dat eigenlijk wel zo? Dat het humpiedumpie en geweld/gevechten veel voorkomen is denk ik vooral te wijten aan luie scenarioschijvers die denken dat het verkoopt en daarmee de clichés van dertig jaar geleden volgen. Sexscenes in films voegen niks toe aan het verhaal en zijn ongeveer net zo interessant als de commercial breaks. Gevechten zijn nauwelijks beter, het enige wat voor het verhaal van belang is, is of er onder de belangrijkste figuren doden of gewonden vallen.Thekkur schreef:In de westerse samenleving lijkt de hoeveelheid humpiedumpie en geweld in films en videogames direct in lijn te staan met de het succes van het product.
Geweld in het RPG kan wel functioneel zijn, een gevecht af en toe kan geen kwaad, maar liever niet te veel, het ontaardt al gauw in langdurig en zinloos gedobbel. Vormen van geweld waar de groep niet direct aan meedoet kunnen natuurlijk wel onderdeel van het spel vormen (denk aan oorlogen, natuurrampen of boze goden), maar dan volsta je met een goeie beschrijving - je gaat het natuurlijk niet een tegen een tussen NPC's uitvechten, da's stomvervelend.
humpiedumpie speelt geen rol in onze scenario's, dat vergt toch wat teveel van ons voorstellingsvermogen, zoals een blik op de spelersgroep duidelijk zal maken:
De foto's zijn een paar jaar oud. Sindsdien zijn we lelijker geworden.
"Fulminictus...Fulminictus....gauw! Geef me het toverboek!" riep de magier, alert als immer
-
v1nce
Ikzelf heb het ook niet zo op seks in RPG en bij mij speelt het prive rol desondanks vind ik het niet echt erbij horen in spel. Zoals ik elders ook al betoogde vind ik dat je emotie en 'intimiteit' niet te veel moet los laten in een RPG, dat komt het uiteindelijk meestal niet ten goede.
Wat geweld/combat betreft het mag van mij zeker wel eens wat grafischer en meer geroleplayed worden maar idd in veel groepen lijkt het wel het allerbelangrijkste verworden en dat vind ik maar saai en oppervlakkig.
Geimpliceerd of goed/mooi omschreven geweld heeft veel meer impact dan maar eeuwig dice te rollen voor de 236ste keer een Orc met super veel gemak en geen omschrijving kaport te maken.
Wat geweld/combat betreft het mag van mij zeker wel eens wat grafischer en meer geroleplayed worden maar idd in veel groepen lijkt het wel het allerbelangrijkste verworden en dat vind ik maar saai en oppervlakkig.
Geimpliceerd of goed/mooi omschreven geweld heeft veel meer impact dan maar eeuwig dice te rollen voor de 236ste keer een Orc met super veel gemak en geen omschrijving kaport te maken.
geweld meer uit spelen kan, maar humpiedumpie is niet echt leuk.
Als je geweld meer uitspeeld kan dat soms wel grappig zijn ik dek dan aan het scenario: party in een herberg hebben hun wapens ingeleverd. En dan komt na een hoeveelheid drank een ruzie met de andere gasten in de herberg. Dan krijg je situaties van mijn karakter pakt een bierkroes en gaat er mee om zich heeen slaan. De stoel kan aan bot komen. De echte intrigant duikt dan onder tafel en zoekt een veilig heenkomen. Dat kan leuk worden omdat uit te spelen vraagt veel van de fantasie van spelers. En rolls lijken mij dan niet echt nodig je speelt descene gewoon uit en ziet het wel. Dat kan wel lachen zijn. En vraagt wel iets van spelers. Ook in combat kan je dit wel gebruiken. Op tafels springen gordijnen zwaaien, noem het maar op. Details dragen in dit soort dingen bij.
Bij humpiedumpie in een rpg denk ik allleen maar, van nou ja dat heeft werkelijk geen enkel nut dan zal je wat anders moeten spelen denk ik. Natuurlijk weet ik ook wel dat er in een stad bordelen zijn of dat je karakter verliefd zou kunnen worden maar dat hoef je echt niet zoveel te detaileren. Voor een hoop mensen worden dit wel prive zaken denk ik. Gedetaieerd geweld ja dus humpiedumpie nee dus.
Bij humpiedumpie in een rpg denk ik allleen maar, van nou ja dat heeft werkelijk geen enkel nut dan zal je wat anders moeten spelen denk ik. Natuurlijk weet ik ook wel dat er in een stad bordelen zijn of dat je karakter verliefd zou kunnen worden maar dat hoef je echt niet zoveel te detaileren. Voor een hoop mensen worden dit wel prive zaken denk ik. Gedetaieerd geweld ja dus humpiedumpie nee dus.
Een ware avonturier heeft ogen in z'n achterwerk of doet overtuigd alsof!!
Re: humpiedumpie 'n' Violence
hahah, wat een zelfspot FandathWijlen Fandath Ryne schreef: De foto's zijn een paar jaar oud. Sindsdien zijn we lelijker geworden.
humpiedumpie in RPG's hoeft niet perse humpiedumpie tussen spelers en NPC's (of spelers onderling) te zijn. En het hoeft ook niet op een perverse Bouquet reeks achtige manier omschreven te worden. Maar het kan ook illustratief zijn en een gevoel van unheimlichheit teweegbrengen. Neem als voorbeeld de situatie waarin een van de spelers een npc moet benaderen die deelneemt aan een orgie. (zo'n zweterige en broeierige omgeving kan een fantastisch sfeerelement opleveren) Of denk eens aan een pulp fiction achtige scene waarbij evil badguys perverse sadomasochistische neigingen hebben. Een seriemoordenaar/verkrachter als de badguy uit silence of the lambs of een Lynchiaanse verleidster-trickster.
Kennelijk zijn jullie het er over eens dat geweld daarentegen zo expliciet mogenlijk verbeeld moet worden omdat het anders niet werkt (overigens een standpunt dat Oliver Stone en quentin tarantino beiden aanhangen). Enerzijds ben ik het daarmee eens, anderzijds denk ik dat het juist door die expliciteit steeds lastiger wordt de 'edge' op te zoeken dat het uberhaubt nog doordringt tot je spelers. De eerste keer omschrijven hoe gruwelijk je tegenstander aan zijn einde komt werkt, maar de vijfde keer werkt het al veel minder.
Daarnaast heb ik nog iets anders (naara anleiding van de post van jwfd1976): stel nu je besluit voor eenvoudige 'entertainende' gevechten zoals een barfight geen dice te gebruiken. Je bereikt daardoor een goeie flow in je game, en je hebt geen 'overbodig gedobbel'. Het contrast met een climax-achtig gevecht waarbij het daadwerkelijk gaat om leven en dood van personages wordt daarmee extra groot!
Op het moment dat je je het meest zou willen inleven in de situatie, wordt je aandacht van de rpg afgeleidt naar de tafel, sheets, stats en game mechanics. Hoe los je dit op?
"Stop! Jullie komen niet langs mij! Glupert heeft jullie snode plannen door!"
Natuurlijk refereer ik wat betreft die regisseurs alleen aan uitspraken die ze hebben gedaan
Tarantino "violence is one of the most fun things to watch"
Maar goed, net als bij films is in RPG"s de suggestie belangrijker dan de daadwerkelijke beschrijving. Laat ruimte voor de fantasie van de speler en het wordt zo heftig als die zich zelf kan voorstellen.
tong in reservoir dogs=oor en die is toch wel heel erg expliciet in beeld!oliver stone schreef: via cinema.nl
'Ik vind dat geweld in films er zo echt mogelijk uit moet zien. Als het nep is, is het obsceen. Maar je moet ervoor oppassen dat je geen films maakt die gewelddadig zijn alleen voor de opwinding en sensatie. Dat vind ik verkeerd. (..)Waar ik me het meest aan stoor, is hoe geweld op televisie te zien is, dat mensen zo gemakkelijk doodgaan. Ze vallen gewoon dood neer. Laat dan tenminste het effect zien, maak het krachtig, maak het echt, zodat mensen het echt snappen.'
Psychology Today, 1993
Tarantino "violence is one of the most fun things to watch"
Maar goed, net als bij films is in RPG"s de suggestie belangrijker dan de daadwerkelijke beschrijving. Laat ruimte voor de fantasie van de speler en het wordt zo heftig als die zich zelf kan voorstellen.
"Stop! Jullie komen niet langs mij! Glupert heeft jullie snode plannen door!"
-
v1nce
Ik hou zoals bekend niet van veel gedobbel maar ik vind het niet onbelangrijk. Dit omdat een goede omschrijving or roleplay niet automatisch succes zou moeten betekenen, hooguit soms de kans vergroten.
Het gevaar van te veel 'diceless' gaan en dan vooral in combat is dat:
Kunde doet er niet meer toe. 'T kan dan bijvoorbeeld te slapstick or onrealisttisch worden (maakt toch niet uit wat ik doe, game mechanics zijn van ondergeschikt belang).
Kanselement valt grotendeels weg. Als er iets belangrijk is in een gevecht naast kunde is het geluk (raakt mijn zwaard of niet, die barkruk (die met zo een mooi omschreven zwierig zwaai geworpen word) kan die eigenlijk wel kwaad.. Ik heb platemail aan maar die magier naast me niet en we worden allebei geraakt...)
Kunde en Kans zijn denk ik erg belangrijk (naast lol en grappen) om een gevecht geloofwaardig, leuk en spannend te houden.
Het gevaar van te veel 'diceless' gaan en dan vooral in combat is dat:
Kunde doet er niet meer toe. 'T kan dan bijvoorbeeld te slapstick or onrealisttisch worden (maakt toch niet uit wat ik doe, game mechanics zijn van ondergeschikt belang).
Kanselement valt grotendeels weg. Als er iets belangrijk is in een gevecht naast kunde is het geluk (raakt mijn zwaard of niet, die barkruk (die met zo een mooi omschreven zwierig zwaai geworpen word) kan die eigenlijk wel kwaad.. Ik heb platemail aan maar die magier naast me niet en we worden allebei geraakt...)
Kunde en Kans zijn denk ik erg belangrijk (naast lol en grappen) om een gevecht geloofwaardig, leuk en spannend te houden.
Als de fighter in z'n plate mail geraakt wordt door de kruk zal hij nischien wel omvallen. Maar de schade die hij eraan oploopt zal beduidend minder zijn als die van de ongepantserde mage. Ik bedoel mijn uitleg van een hit is altijd geweest: als er een treffer plaats vindt is de slag/stoot of het schot op de juiste plek geweest, of was deze krachtig genoeg om door het pantser heen te komen. Mischien is het niet zo'n gekke vergelijking maar als je paintballt en je wordt op bedekte huid getroffen heb je een blauwe plek als je op onbedekte huid wordt getroffen ligt deze open. En verder de DM heeft altijd nog zijn vermogen om te beslissen dat een ongepanserde zwaarder gewond is.
Een ware avonturier heeft ogen in z'n achterwerk of doet overtuigd alsof!!
-
v1nce
Ik moet zeggen dat ik persoonlijk nooit echt last van gehad heb. Als door de game mechanics iets sufs gebeurt is kan je er de eerste keer om lachen en zorgen dat je de regels aanpast op anders interpreteert zodat het de volgende keer niet zo gebeurt.Thekkur schreef:kunde en kans zijn belangrijk, maar is het niet juist heel vaak zo dat door game mechanics hele surrealistische situaties (die soms heel frustrerend kunnen zijn) ontstaan?
Wat mij betreft hoeft dit geen enkel probleem zijn mits je een redelijk kundig DM hebt en niet onderling rules lawyered, als dat laatste gebeurt ligt dat bijna altijd aan de spelers en niet aan de regels/game mechanics .
-
Storyteller
- Ridder
- Berichten: 178
- Lid geworden op: maandag 7 februari 2005, 18:55
Hmm, in volgorde dan maar:
humpiedumpie:
Ik vind alle aspecten van het leven interessant om te rpgen. Romantiek, intimiteit en eventueel ook sexualiteit/sensualiteit(wat ik een beter wordt vind dan humpiedumpie!) horen daar ook bij. Je kan toch al haast geen boek lezen, of film kijken zonder. En dat heeft een reden het spreekt ons allen aan. Ik ga dit in RPG zeker niet uit de weg en een ieder die dit wel doet maakt of bewust die keuze, of gaat in RPG niet zover als ik (met alle respect overigens.)
Violence:
Ik maak een GROOT verschil tussen violence en combat.
Combat vindt ik, zoals al gezegd: "de beste mogelijkheid tot goede roleplay uitlokken bij je spelers"
Violence vind ik martelen, pijnigen, eenzijdig inmekaar slaan.
Tarantino's films hebben een combo, maar juist de violence maakt ze bijzonder van andere films. Ik vind combat een vereiste voor RPG (de dice of diceless discussie is wat mij betreft achterhaalt...) Combat bestaat uit intensiteit en creativiteit gekoppeld aan de drang tot overleven, of winnen. done deal. Het is een mooi aspect aan het spel.
Geweld onmenselijke factor die in rpg vaak net zo slecht belicht wordt als sensualiteit. Wat ik dus erg loos vind. Ik zoek ook geweld in mijn games op, omdat ik het een realistisch deel van de duistere kant van de realiteit vind. Hoe vaak horen wij niet over geweld? En dan heb ik het niet over de nieuwste vechtpartij van lange frans, maar geweld tegen onschuldige kinderen door ouders. Van sterk tegen zwak, dat zijn verdomd interessante thema's voor in ons rpg.
Deze twee aspecten tillen een rpg in mijn ogen duidelijk boven het "me kill orc" gehalte van veels te veel rpgs.
humpiedumpie:
Ik vind alle aspecten van het leven interessant om te rpgen. Romantiek, intimiteit en eventueel ook sexualiteit/sensualiteit(wat ik een beter wordt vind dan humpiedumpie!) horen daar ook bij. Je kan toch al haast geen boek lezen, of film kijken zonder. En dat heeft een reden het spreekt ons allen aan. Ik ga dit in RPG zeker niet uit de weg en een ieder die dit wel doet maakt of bewust die keuze, of gaat in RPG niet zover als ik (met alle respect overigens.)
Violence:
Ik maak een GROOT verschil tussen violence en combat.
Combat vindt ik, zoals al gezegd: "de beste mogelijkheid tot goede roleplay uitlokken bij je spelers"
Violence vind ik martelen, pijnigen, eenzijdig inmekaar slaan.
Tarantino's films hebben een combo, maar juist de violence maakt ze bijzonder van andere films. Ik vind combat een vereiste voor RPG (de dice of diceless discussie is wat mij betreft achterhaalt...) Combat bestaat uit intensiteit en creativiteit gekoppeld aan de drang tot overleven, of winnen. done deal. Het is een mooi aspect aan het spel.
Geweld onmenselijke factor die in rpg vaak net zo slecht belicht wordt als sensualiteit. Wat ik dus erg loos vind. Ik zoek ook geweld in mijn games op, omdat ik het een realistisch deel van de duistere kant van de realiteit vind. Hoe vaak horen wij niet over geweld? En dan heb ik het niet over de nieuwste vechtpartij van lange frans, maar geweld tegen onschuldige kinderen door ouders. Van sterk tegen zwak, dat zijn verdomd interessante thema's voor in ons rpg.
Deze twee aspecten tillen een rpg in mijn ogen duidelijk boven het "me kill orc" gehalte van veels te veel rpgs.
“If once there would come one to release us,
he shall bear the mark of the winds”
he shall bear the mark of the winds”
De spanning en het belang van een activiteit is belangrijker dan de activiteit zelf. Maar een losse actie en wat het los maakt in de spelers is natuurlijk ook erg belangrijk.
Zo kan je niet zo gemakkelijk film en rpg vergelijken denk ik, alhoewel het beiden verhalen zijn, is rpg toch echt wel wat interactiever. (missschien daarom hoeft het verhaal niet altijd goed te zijn?)
Hoe dan ook, functionele humpiedumpie-achtige activiteiten kan je wel inbouwen, goeie voorbeelden geeft Thekkur dus. Maar die neigen ook al weer naar geweld ipv liefde. Interresant wordt het als de liefde of actie een taak heeft, bijvoorbeeld troggel iemand iets af.
Geweld is veel sneller geaccepteerd dan liefde in rpg's en (actie) films. Misschien dat liefde wel het meeste voorkomt in een film om daarna wraak op te roepen? Held(in) zijn vrouw(/man), wordt iets toegedaan en gaat op wraak uit.
Hoe dan ook, ik krijg wel weer zin in een pot roleplay.
(zit nu op theatersport. daar leer je snel status, intelligentie en verhoudingen tussen mensen en hoe die wisselen, is erg leuk denk ik vooral voor DM's)
Zo kan je niet zo gemakkelijk film en rpg vergelijken denk ik, alhoewel het beiden verhalen zijn, is rpg toch echt wel wat interactiever. (missschien daarom hoeft het verhaal niet altijd goed te zijn?)
Hoe dan ook, functionele humpiedumpie-achtige activiteiten kan je wel inbouwen, goeie voorbeelden geeft Thekkur dus. Maar die neigen ook al weer naar geweld ipv liefde. Interresant wordt het als de liefde of actie een taak heeft, bijvoorbeeld troggel iemand iets af.
Geweld is veel sneller geaccepteerd dan liefde in rpg's en (actie) films. Misschien dat liefde wel het meeste voorkomt in een film om daarna wraak op te roepen? Held(in) zijn vrouw(/man), wordt iets toegedaan en gaat op wraak uit.
Hoe dan ook, ik krijg wel weer zin in een pot roleplay.
(zit nu op theatersport. daar leer je snel status, intelligentie en verhoudingen tussen mensen en hoe die wisselen, is erg leuk denk ik vooral voor DM's)
oh ja, kans in de dobbelsteen:
is het niet leuk om die oor-scene van Reservoir Dogs, na te spelen met een PC. En dan bedoel ik vooral die inleiding , dat die kerel een dansje aan het doen is met dat scheermes op vrolijke muziek en dan langzaam de vastgebonden persoon nadert.
Nu gooi maar een rope-use: mis
ach, de man komt dichter bij knipt in zijn vingers en zingt een vrolijk deuntje terwijl hij zijn mes vrolijk laat meedijnen...
misschien kan dat beter, maar er moet blijkbaar wel een belang van de uitkomst van de dobbelsteen zijn, een spanning, als het niet goed gaat, gebeurt er iets slechts/ nadelig (en dat is nu wel in the eye of the beholder!
)
is het niet leuk om die oor-scene van Reservoir Dogs, na te spelen met een PC. En dan bedoel ik vooral die inleiding , dat die kerel een dansje aan het doen is met dat scheermes op vrolijke muziek en dan langzaam de vastgebonden persoon nadert.
Nu gooi maar een rope-use: mis
ach, de man komt dichter bij knipt in zijn vingers en zingt een vrolijk deuntje terwijl hij zijn mes vrolijk laat meedijnen...
misschien kan dat beter, maar er moet blijkbaar wel een belang van de uitkomst van de dobbelsteen zijn, een spanning, als het niet goed gaat, gebeurt er iets slechts/ nadelig (en dat is nu wel in the eye of the beholder!
)