Tja, het zat Consul Valentinus, die juist de leeftijd bereikt had waarop de Romeinen hem als volwassen beschouwden, niet mee met zijn invasie. De Belgen, aangevoerd door mij en reeds door Caesar erkend als de dappersten aller Galliërs, sloegen ook in Britannia hevig van zich af, en beantwoordden Romeinse suggesties dat ze zich ook konden overgeven met een schamper hoongelach. Koningin Boudica wilde daar niets van weten en zelfs toen zij op 90-jarige leeftijd in haar hut op sterven lag, sprong zij nog eenmaal overeind en greep haar zwaard om een Romein die het waagde om in de deuropening te verschijnen, te doorklieven.
De vele forten waarmee de Romeinen hun veroveringen probeerden vast te houden, bleken intussen slecht van wankele twijgen geconstrueerd te zijn. Patricks Welsh stormden naar voren en sloegen de ene na de andere van deze versterkingen plat. En Vincents Briganten hadden eigenlijk maar weinig last van de hele invasie uit het zuiden.
Dus toen de Romeinen na een paar eeuwen (in dit gezelschap een paar uur) weer vertrokken, was hun buit gering geweest, en er bleven ook niet veel Romano-British over als opvolgers – daar kon zelfs Koning Arthur niets meer aan doen.
En toen.... deed ik het allemaal niet zo handig. De Angelen had ik gulzig op wat puntengebieden af gestuurd, maar ze waren daar veel te kwetsbaar voor de spoedig volgende Saksische invasie. Ook was het niet zo slim om de Juten uit te moorden, want die hadden daar juist tegen kunnen helpen. De Welsh hadden het intussen ook lastig gekregen, en binnen een paar ronden kleurde bijna heel Engeland rood....
We hebben het uiteindelijk niet af gekregen omdat de Kelten (Welsh en Caledonians) ons moesten verlaten, wat bij dit spel wel een probleem is omdat eigenlijk alle volkeren aan bod moeten komen. Maar toen we ophielden zag het er toch wel erg goed uit voor Vincent (rood) met 183 punten en leek het er niet op dat Tijn (geel), met precies 100 punten minder, zich nog zou herstellen. Patrick (groen; 138) en Paul (blauw; 128) konden om de tweede plaats gaan strijden.
Vervolgens brak een stevige brand uit, gelukkig niet in de Grote Pyr met het vele indrukwekkende houtwerk, maar in Flashpoint, dat wij (nu versterkt met Charlotte en Robert, als ik me niet vergis) wel even op ‘helden-niveau’ zouden spelen. Dat liep zo af:
De dappere brandweerlieden wisten nog wel een paar reddingen te verrichten, maar hadden zelf ook meerdere slachtoffers te betreuren toen het huis instortte terwijl de valmmen er aan alle kanten uit sloegen.
We hebben ons al met al prima vermaakt en hebben (weer eens....) het goede voornemen geuit om dit vaker te doen.
Hopelijk kunnen er in een verre toekomst AI technieken worden gebruikt om het forum terug tot leven te brengen. Zoals er in herculaneum nog stapels verbrande papierrollen liggen. Bij het analyseren van je geschriften zal het de Homo Technicaliis in 4024 verbazen hoe wij als Homo Ludens zo’n potje konden maken van het naspelen van de geschiedenis!
