Eduard had Diplomacy meegenomen, een al lang bestaand bordspel dat van oudsher een grote aanhang kent. Het spel stelt de situatie in Europa voorafgaand aan de Eerste Wereldoorlog (vanaf 1901) voor, waarbij zeven grootmachten (Engeland, Frankrijk, Duitsland, Italië, Oostenrijk, Rusland, Turkije) met militaire middelen (legers en vloten), maar vooral door (min of meer) geheime onderhandelingen, proberen de hegemonie in handen te krijgen. Iedereen begint met een aantal gebieden, waarvan in sommige een stad ("bevoorradingscentrum") staat. Meer invloed is te krijgen door meer gebieden, en vooral meer steden, in handen te krijgen: het aantal steden is gelijk aan het totaal van de legers en vloten die je hebt. En daarbij zijn goede bondgenootschappen natuurlijk onontbeerlijk.
We speelden met z'n vijven, waardoor Italië en Duisland niet meededen maar wel legers hebben. Eigenlijk komt het spel dan niet helemaal tot z'n recht, maar we hadden in ieder geval een gezellige en interessante middag. Met Engeland (Harmen), Frankrijk (Eduardito), Rusland (Michiel), Oostenrijk (Paul) en Turkije (Eduard) zetten we het bord op:
Iedereen begint met drie legers/vloten, alleen Rusland, dat een groot gebied te beheren heeft, krijgt er vier. Een bijzonderheid van Diplomacy is, dat de zetten niet een voor een worden uitgevoerd, maar dat iederen de orders opschrijft, waarna alle bewegingen gelijktijdig plaatsvinden en er regels zijn om te bepalen wat el en niet lukt. Een ronde bestaat dan ook uit het geven van opdrachten en het uitvoeren daarvan - maar tijdnes het geven van de opdrachten mogen de spelers vrijuit onderhandelen over hun plannen en beloften doen waar ze zich vervolgens wel of niet aan hoeven te houden. Per 'jaar' zijn er twee ronden (voorjaar en najaar), en in het najaar wordt steeds de balans opgemaakt.
Het karakteristieke Diplomacy-gebeuren, waarbij groepjes spelers zich in verschillende ruimten terugtrekken om onderling hun plannen te bespreken, deed zich eigenlijk maar weinig voor: er werd in de meeste gevallen tamelijk open onderhandeld. Daarbij speelde het geringere aantal landen een belangrijke rol: we zaten elkaar allemaal wat minder in de weg.
Het spel verliep volgens een tamelijk vast patroon. In het westen deed Frankrijk goede zaken, terwijl de Engelsen tevreden leken met bescheiden veroveringen. In het oosten kwam Rusland onder druk te staan van de Turken. In het midden hield Oostenrijk zich vooral bezig met het innemen van Italiaanse en Duitse gebieden.
Aantal steden bij het begin van ieder voorjaar (1901-1902-1903-1904):
Engeland 3 - 4 - 5 - 5
Frankrijk 3 - 6 - 6 - 8
Oostenrijk 3 - 5 - 7 - 9
Rusland 4 - 6 - 5 - 4
Turkije 3 - 5 - 7 - 7
We hadden niet meer tijd dan voor deze vier ronden. Op dat moment had Oostenrijk de meeste steden, maar de Fransen en de Turken waren plannen aan het smeden om daar iets aan te doen. Dat had waarschijnlijk weer tot een verbond tussen Oostenrijk en de geplaagde Russen geleid. En wie weet, had Engeland van al die activiteiten kunnen profiteren.
Maar we zullen het niet weten - omdat de Rus en de Brit op huis aan moesten, werd tot vrede besloten.
De overige drie begonnen nog aan een potje Puerto Rico, maar dat maakten we niet meer af. Met nog zeker 3 of 4 ronden te gaan had Ed 19 punten, Eduardito 18 en Paul 16.
. Ik ging akkoord aangezien het dat was of mijn hoofdstad, of beiden. 
