Problemen in Súdbataar? - sessie 14 september plaats vrij

Als je op zoek bent naar een groep, spelers of een GM in de omgeving van Rotterdam.
Gebruikersavatar
Vincere
Supreme Grandmaster
Berichten: 2447
Lid geworden op: dinsdag 18 mei 2004, 19:30

Problemen in Súdbataar? - sessie 14 september plaats vrij

Bericht door Vincere »

Aan
De zeer weledelgestelde Raadgever des Konings, Grootmeester XVI in Toverkunsten, Erevoorzitter van het Xuomchotisch Genootschap, Continentale Adept, Erevoorzitter van de Octagonische Orde en Ridder van het Blauwe Kruis,

De Graaf van Zinzobar, Merabo


Heer Merabo,

Met grote verbazing las ik uw koeriersbericht over de problemen in Súdbataar. Hoewel we wel vaker horen over schermutselingen langs de grens met Gil Hamil, schrok ik hier toch van. Wij, de Wailers of the Banshee, hebben veel met generaal Archibald gesproken toen we meewerkten aan de muzikale omlijsting van zijn triomftocht door Avo Sul Rex Ithan, en het doet me verdriet om te horen dat hij vermist en misschien zelfs gesneuveld is.

Indien hier inderdaad duistere krachten achterzitten, die verband houden met de Dodelijke Plaag of Doff Magor, dan dient er inderdaad spoedig een expeditie op touw gezet te worden. Ik meld me hierbij aan voor de missie, mits de planning voor onze theater-tour "Eén Leperkaan maakt nog geen zomer" het toelaat.

Voor Ethannion!

Hoogachtend,

Jenna van de Wailers of the Banshee


Dulce et decorum est pro alea mori.
Toejam
Ridder
Berichten: 138
Lid geworden op: maandag 19 juni 2006, 17:51

Bericht door Toejam »

Ja, en? Leuke intro, maar wat is hier de bedoeling van?
Gebruikersavatar
Vincere
Supreme Grandmaster
Berichten: 2447
Lid geworden op: dinsdag 18 mei 2004, 19:30

Bericht door Vincere »

We hebben een aantal jaar geleden legendarische maandagavondsessies gespeeld in de Ethannion campaign bij DM Thekkur. Deze sessies waren een van de eerste dingen op dit forum, en de spelers kijken er nog met plezier op terug. Jarenlang hebben we bij Thekkur gezeurd om een vervolg. Nu kwam ik gisteravond thuis en lag er een brief in de bus, geschreven door "Merabo", de magiër die ons in die campaign quests gaf. In de brief vertelde hij mijn character dat er nieuwe problemen zijn in Ethannion, en of ik me wilde aanmelden voor een onderzoeksexpeditie. Het is dus een uitnodiging voor een nieuwe sessie/campaign met onze oude characters. Het leek me daarom toepasselijk om hem in character te beantwoorden.

Deze intro is dus eigenlijk verder bedoeld om afspraken te maken met Thekkur, Arumin, Lairnaedon en DrCaligari, de oorspronkelijk groep. ;)

Als ik tijd heb zal ik de brief wel eens scannen op de TU, want het is echt supertof gedaan!


Dulce et decorum est pro alea mori.
Gebruikersavatar
Mike74
Ridder
Berichten: 269
Lid geworden op: donderdag 7 mei 2009, 20:03

Bericht door Mike74 »

Klinkt echt cool! :)
Gebruikersavatar
Vincere
Supreme Grandmaster
Berichten: 2447
Lid geworden op: dinsdag 18 mei 2004, 19:30

Bericht door Vincere »

Hebben Hecnos, Helena en Arumin hun koeriersbericht nog niet ontvangen?


Dulce et decorum est pro alea mori.
Gebruikersavatar
Thekkur
Forum Master
Berichten: 4140
Lid geworden op: maandag 17 mei 2004, 23:07

Bericht door Thekkur »

hahah " Een leperkaan maakt nog geen zomer" klinkt als een fantastisch variete theaterstuk ;)

Tof dat je meedoet! Van hecnos (DrCali) heb ik een brief ontvangen van 2,5 A4 met de omschrijving van zijn huidige situatie en gedicht. Vn Arumin en Jenna heb ik niets gehoord. Kun jij Jenna ook nog iets meer toelichten? hecnos is iig niet meer bij de wailers, maar je kunt je waarsch nog wel herinneren dat hij aan het einde van onze laatste game is vertrokken, de wijde wereld in.
"Stop! Jullie komen niet langs mij! Glupert heeft jullie snode plannen door!"
Arumin
Koning
Berichten: 478
Lid geworden op: vrijdag 19 september 2008, 9:31

Bericht door Arumin »

heb ff geen tijd voor een lange incharacter post maar ik ben zeker geinterreseerd!
Gebruikersavatar
Lairnaedon
Evil Overlord
Berichten: 983
Lid geworden op: dinsdag 28 september 2004, 0:34

Bericht door Lairnaedon »

Thekkur schreef:hahah " Een leperkaan maakt nog geen zomer" klinkt als een fantastisch variete theaterstuk ;)

Tof dat je meedoet! Van hecnos (DrCali) heb ik een brief ontvangen van 2,5 A4 met de omschrijving van zijn huidige situatie en gedicht. Vn Arumin en Jenna heb ik niets gehoord. Kun jij Jenna ook nog iets meer toelichten? hecnos is iig niet meer bij de wailers, maar je kunt je waarsch nog wel herinneren dat hij aan het einde van onze laatste game is vertrokken, de wijde wereld in.
de eerste Jenna bedoel je Helena :)
Afbeelding
Arumin
Koning
Berichten: 478
Lid geworden op: vrijdag 19 september 2008, 9:31

Bericht door Arumin »

Tijn ik pas de brief hier en daar een klein beetje aan om hem te laten kloppen met het verhaal, ik hoop dat je het goed vind...


De zon was langzaam aan de horizon aan het zakken en Arumin zat languit in zijn stoel op de veranda. Het was een lange warme dag geweest en na zulke dagen genoot hij altijd het meest van deze zonsondergangen als hij een heerlijk koud schuimend bier erbij had. Nog heel even en dan was de zon niet meer te zien achter de bergen in de verte en het zou nu snel donker gaan worden, Arumin nam een slok uit zijn pul bier. Goed spul, een paar weken geleden had hij enkele vaten dwergenbier gekocht en dat was toch op de een of andere manier een stuk beter dan het beste bier dat elk mens ooit kon maken. de vaten stonden in de kelder waar ze goed koel bleven. Boven de grond mocht het dan warm en drukkend zijn in de zomer, dankzij de koude winters bleef de grond op diepte tenminste een tijd lang koel genoeg om voedsel en drank te bewaren in een kelder. Arumin nam nog een slok en keek eens om zich heen naar zijn huis.
Het was een bescheiden huis van twee verdiepingen dat hij had laten bouwen enkele jaren geleden. De beneden verdieping was van steen en daar was de keuken en woonkamer, daar boven op was een houten tweede verdieping aangelegd met de slaapkamers.
Toen Arumin vier jaar geleden Avo Sul had verlaten had hij hier een stuk land gekocht en het huis laten bouwen. Het geld voor dit alles had hij, toen hij nog in dienst van de koning was, opgespaard tijdens zijn dienstjaren.
Hij krabde zich eens aan zijn hoofd.
Na het gevecht tegen een lava demoon nu al weer bijna zeven jaar geleden, had Arumin een paar ernstige wonden opgelopen en de resultaten daarvan waren vandaag de dag nog steeds zichtbaar.
In het heetst van de strijd was Arumin met hulp van duistere magie veranderd in een reusachtige krijger om op die manier de demoon het hoofd te kunnen bieden. De hitte van het wezen had ervoor gezorgd dat zijn metalen pantser smolt en toen het wezen was verslagen en Arumin weer zijn eigen bescheiden één meter vijf-en-negentig was merkte hij dat de magie ervoor had gezorgd dat zijn pantser zich met zijn huid had versmolten. Arumin zelf merkte er niets van, hij kon zich nog steeds normaal bewegen, zij het iets langzamer aangezien hij een stuk zwaarder was door het metaal in zijn lichaam. Het voordeel was dan wel weer dat hij een stuk sterker was geworden en dat bijna niets zijn huid leek te schaden. De plekken op zijn huid waar glimmende stukken metaal zichtbaar waren droeg hij dan ook als een krijgstrofee. Gelukkig had de helm die hij droeg toen hij tegen de demoon vocht geen vizier en was zijn gezicht ongeschonden gebleven. Want al was hij niet een hele knappe man, zijn grote vierkante kin en plompe scheven neus zorgde daar wel voor, Arumin wilde toch niet weten wat er zou zijn gebeurd als hij bijvoorbeeld het hete metaal in zijn ogen had gekregen.
in de verte doemde, nog nauwlijks zichtbaar een kleine stofwolk op die met grote snelheid dichterbij kwam. Arumin stond op en tuurde in de verte, door de grote snelheid nam Arumin aan de de persoon die zijn richting op kwam op een paard zat.
Doordat de ruiter de zon in zijn rug had kon arumin moeilijk zien of wat het was.
Na enkele minuten was de man dichtbij genoeg om voor Arumin duidelijk te laten zien wie het was en dit stemde Arumin niet vrolijk.
De ruiter had een opvallend gekleurd pak aan, zodat iedereen snel kon zien dat het om een koninklijke bode ging. Deze mannen werden tot de beste ruiters van het land gerekend en hadden een bijna volledige vrijheid in hun doen en laten. Als ze hulp vroegen aan iemand was die persoon volgens de wet verplicht om de bode altijd te helpen waar mogelijk.
De ruiter kwam nu het erf van Arumin op gereden en stopte vlak voor het hek van de veranda, hij gaf Arumin een grote rol verzegeld perkament en zonder ook maar een antwoord af te wachten draaide hij zijn paard om en stoof weg. Toen Arumin de zegel zag werd zijn nu toch al slechte humeur nog slechter.
Het was de zegel van Heer Merabo, de raadgever van de koning. Arumin vreesde diep voor wat er in zou stan. Hij verbrak het zegel en begon te lezen.

"Hooggewaardeerde Arumin,"

"HA! dat is een goede mop!" dacht Arumin toen hij de eerste regel las, vier jaar geleden was het nog Merabo die Arumin had ontheven van al zijn functies in het leger en hem had gesommeerd om nooit meer een stap in Avo Sul te zetten en nu begon hij doodleuk alsof er nooit iets gebeurd was. Hij las verder.

"Ik weet dat je niet graag deze brief leest, maar ik wil je vragen om toch even te lezen wat ik te vertellen heb. Ik weet ook dat er nog steeds veel spanningen zullen zijn tussen jou en Nathaniel en daardoor ook met mij, maar voor nu vraag ik je om daar even niet over na te denken aangezien er grotere problemen zijn dan de onze.

Alhoewel Avo Sul Rex Ithan ondanks de aanhoudende strijd met de donkere machten van Avo Amon een glorieuze stad is geworden roeren er zich duistere machten in het land en zijn er grote problemen.

Een ruiter van het negende legioen in onlangs in Avo Sul aangekomen. Zijn geestelijke en mentale gezondheid zijn miserabel en hij zal niet lang te leven hebben. uit zijn verwarde boodschap viel echter op te maken dat het negende legioen een vreselijk lot ten deel is gevallen. Het legioen, duizend man sterk, onder leiding van generaal Archibald V van Carmine is enkele maanden geleden vertrokken naar Súdbataar en wel naar het grensgebeid met het keizerrijk Gil Hamil. Súdbataar is nu een bar en barbaars gebied geplaagd door constante opstandigheden. De opdracht van het legioen was om korte metten te maken met de hordes anarchistische barbaarse rovers. ook heeft in Súdbataar lange tijd de dodelijke plaag gewoed en de bevolking is ook nog eens tot grote armoede vervallen.

Dit alles zou mij niet zo zeer verontrusten en zeker niet overhalen om jou een brief te sturen... ware het niet dat er tekenen zijn dat er krachten in het spel zijn die geassocieerd worden met Doff Magor. Onze oude vijand, de vroegere adjudant van Nathaniel schijnt weer bezig te zijn. En daarom ben ik naargeestig op zoek naar de in de volksmond genoemde "helden van Avo Sul" die Doff Magor al een keer van zijn duivelse plannen te slim af zijn geweest.

Er zijn vreemde, potentieel gevaarlijke krachten in het spel en zijn koninklijke hoogheid, de verheven weledele Nathaniel, zoon van Dissus Kchimchmibor XII heeft mij verzocht, nadat hij zich over zijn wrok had gezet, om contact to zoeken met jou en je kameraden om jullie expertise omtrent Dof Magor te gebruiken om zo een expeditie op de zetten om meer informatie te winnen in Súdbataar.

Nogmaals, wat er tussen jou en Nathaniel is voorgevallen is niet makkelijk goed te praten en al helemaal niet te vergeten, maar hierbij vraag ik je toch om de geschillen voor nu aan de kant te schuiven en naar Avo Sul te komen. Het heeft mij veel tijd en moeite gekost om de koning van zijn opdracht om je te laten arresteren zodra je in Avo Sul bent af te helpen en daarom ben je weer welkom in de stad.

Ik hoop je snel te zien en hopelijk kunnen we het een en ander uitpraten.

Hoogachtend,

De zeer weledelgestelde Raadgever des Konings, Grootmeester XVI in Toverkunsten, Erevoorzitter van het Xuomchotisch Genootschap, Continentale Adept, Erevoorzitter van de Octagonische Orde en Ridder van het Blauwe Kruis,

De Graaf van Zinzobar, Merabo"


Arumin ging weer zitten in zijn stoel en dronk zijn pul in een keer leeg.
Alhoewel het nog niet lang gelden was had Arumin de gebeurtenissen van vijf jaar geleden toch al gedeeltelijk naar de achtergrond verdrongen en nu kwamen alle herrinneringen in een klap terug. zijn gedachten gingen terug naar die lente ochtend meer dan vijf jaar geleden...


word vervolgd...
Gebruikersavatar
Thekkur
Forum Master
Berichten: 4140
Lid geworden op: maandag 17 mei 2004, 23:07

Bericht door Thekkur »

tod dude! zulke uitgebreide omschrijvingen zie ik graag! ik begrijp dat je lvl 20 bent geworden met een iron hide AC +20? 8) Ik ben a.s. maandag weer terug, ga dan ff een datum met julie prikken.
"Stop! Jullie komen niet langs mij! Glupert heeft jullie snode plannen door!"
Arumin
Koning
Berichten: 478
Lid geworden op: vrijdag 19 september 2008, 9:31

Bericht door Arumin »

die iron hide heb jij hem gegeven toen de laatste sessie gespeeld was en je kleine stukjes vertelde over hoe het leven van de characters verder ging. Ik hoop snel nog ff het verhaal af te kunnen maken deze week.
Gebruikersavatar
Lairnaedon
Evil Overlord
Berichten: 983
Lid geworden op: dinsdag 28 september 2004, 0:34

Bericht door Lairnaedon »

mijn eerste reactie was wat sober, zij het enorm duidelijk in zijn eenvoud.

Als reactie op de brief van Merabo heb ik namelijk een klein kaartje op de bus gedaan met niets meer erop dan een gestyleerde tekening van een zwarte zwaan: http://029d6c2.netsolhost.com/images/Bl ... Revise.gif

Maar ik zal nog even een klein verhaaltje gaan uittypen over hoe Helena de brief heeft ontvangen en hiermee omging. De rest heeft dat ook gedaan en nu vind ik mijn eigen aanpak (hoewel heel creatief) toch wat half werk.
Afbeelding
Gebruikersavatar
Lairnaedon
Evil Overlord
Berichten: 983
Lid geworden op: dinsdag 28 september 2004, 0:34

Bericht door Lairnaedon »

De koerier was buiten adem. Hij strompelde wat voor hem de laatste trap zou moeten zijn op. Althans, dat hoopte hij. Hij was nu al twee en een halve maand in touw om deze jonge vrouw te vinden. Volgens de herbergier zat ze namelijk hier in de herberg, kamer 308. Het was wat lastig om de kamer te vinden, wat op deze, bovenste verdieping hingen minder kaarsen. De herbergier zei al dat de kamers daar het minst gebruikt werden, aangezien niemand de hoogte in wilt als er geen mooi uitzicht is om van te genieten. De herberg was namelijk gebouwd tussen een rotswand en een pakhuis in.

Hij zou er eindelijk achter komen wie deze mysterieuze dame is. Een knappe vrouw met haar zo zwart als ravenveren in de nacht en hele diepe, donkere ogen. Dat was de omschrijving die hij had meegekregen van Merabo. Merabo had hem gekozen vanwege zijn goede speurwerk in het verleden. Mark was een koerier die altijd zijn bericht wist te leveren, al was de ontvanger nog zo moeilijk te vinden. Mark moest wel zeggen dat dit de moeilijkst vindbare persoon was tot nu toe.
Kamer 308. Hij was er. Hij was enorm gespannen. Er moet een hele goede reden zijn dat iemand zo haar best doet om niet gevonden te worden. Hij wist wel een aantal dingen over haar, maar Mark kon niet bepalen wat nou een gerucht was en wat waarheid. Sommige dingen sloegen echt alles! Zo zou deze vrouw tijdens een publieke terechtstelling als een godin in vuur en vlam hebben gestaan, kon ze naar wens veranderen in een levensgrote vogel, zou ze je in een handomdraai kunnen doden op ongeveer tweehonderd manieren en had ze contacten met zowel de hoge adel als de leiders van bendes en andere duistere groepen. Het meeste was waarschijnlijk overdreven, dat wist Mark, maar het baarde hem toch zorgen.

Hij wilde kloppen, maar zijn hand sloeg mis en raakte louter de lucht waar de deur voor hem open werd gedaan. Voor hem stond een exotisch geklede vrouw. Niet oogverblindend mooi, maar zeker niet onaantrekkelijk.
“Ik hoorde je aankomen, de trap op. Kom binnen. Thee?”
Mark stond even te kijken terwijl hij zich afvroeg hoe dat kon. Hij had zijn hardere, zwaardere schoenen verwisseld voor een paar zachte laarsjes met dunne zolen. Hij was ook niet zwaar en de trap was stevig en kraakte niet. Een speels fluitje van de vrouw schudde hem wakker. “Ehm… Dankuwel. Ja lekker, alstublieft.”
Hij stapte naar binnen. De kamer was heel gewoon voor een herbergkamer.

Hij ging zitten en kreeg een kopje thee. “Kan ik je ergens mee helpen?” vroeg de vrouw.
Mark antwoordde: “Waarschijnlijk wel, vrouwe. U bent Helena, mag ik aannemen?”
De vrouw glimlachte. “Dat mag je aannemen. Alhoewel ik die naam al erg lang niet meer heb gehoord. Je hebt iets voor mij?”
Hij gaf haar de brief, die er inmiddels aardig vies en gekreukt uitzag. Mark zag een klein glimlachje bij de vrouw verschijnen. “U was niet makkelijk te vinden, juffrouw. Ik heb hier een brief van het hof van Avo Sul Rex Ithan.”

Maar Helena reageerde niet op hem. Ze zag namelijk de zegel en wist direct voldoende. “Ik laat u even alleen met de thee terwijl ik de brief even lees in de kamer hiernaast.”
“Natuurlijk, juffrouw,” was Marks reactie. Niet geheel ongebruikelijk dat iemand een brief privé openmaakt.
Toen Helena wegliep met het verfromfraaide briefje, keek Mark nogmaals om zich heen. Deze dame was best aardig en beleefd. Hij hoorde een mes getrokken worden. Meteen scherp en alert keek hij in de richting van het geluid. O, het was maar een briefopener. Mark zuchtte. Hij was veel te gespannen. Hij besloot het van zich af te zetten en nam nog een slok thee.

De dame kwam kort daarna weer terug. “Kan ik je nog een kopje thee aanbieden?”
“Nee hoor, dank u. Ik heb mijn huis al bijna drie maanden niet meer gezien, dus ik ga snel weer terug. Kan ik geen bericht voor u mee terugnemen, vrouwe?”
“Nee, dat hoeft niet,” antwoordde ze geruststellend. “Maar voordat je gaat, wilde ik je iets vragen.”
Mark was direct weer alert en bewust op ieder mogelijk gevaar. “Vrouwe?”
“Met welke informatie ben je op pad gestuurd, dat je me hebt kunnen vinden?”
“O,” zei Mark, aan zijn kin krabbelend. “Nou, ik kreeg een fysieke omschrijving en een naam, maar werd ook gewaarschuwd dat niets daarvan nu nog gebruikt zou kunnen worden. Ik werd op een paard gezet en mij is verteld dat u waarschijnlijk Ethannion had verlaten, maar ik het best nog binnen de grenzen kon beginnen met zoeken, waarschijnlijk richting het zuidwesten.”
De vrouw ging zitten en nam een slokje thee. “En hoe kwam je uiteindelijk hier terecht?”
“Door geruchten te volgen en hier en daar iemand om te kopen. Ik kreeg een aardige zak koper en zilver mee, maar dat begint nu echt op te raken. Ik trof een man in een kroeg niet ver van hier, die vertelde over deze herberg.”
Helena onderbrak hem, “Knappe man, ringbaardje, suave typetje, liep mank?”
“Dat was hem, inderdaad. Hij zei u persoonlijk te kennen. Hij noemde uw naam, gevolgd door de koosnaam ‘zwaantje’. Dat was eergisteren. Bent u op de vlucht voor deze man, mevrouw? Is dat de reden waarom u zo moeilijk te vinden bent? O, pardon, het is niet mijn zaak.”
De vrouw leek tevreden. “Dat geeft niet. En ja, ik wil liever niet bezoek van hem. Maar maak je niet druk, wegrennen van een manke man is niet moeilijk en hij is eerder vervelend dan echt lastig of gevaarlijk. Goed, gezien het nieuws dat ik heb gekregen, zal ik nu toch weer bezig moeten zijn.”
Mark was opgelucht. “In dat geval vertrek ik nu meteen. Hartelijk bedankt voor de thee. Succes, vrouwe.”

Ze zeiden elkaar gedag en Helena sloot de deur. De thee was niet bepaald iets waar hij dankbaar voor zou moeten zijn. Binnen de aankomende twaalf uur zou hij last krijgen van heftige ziektebeelden, zoals diarree, hoofdpijn en braken. Na twee dagen ellende zou het beter met hem gaan terwijl het gif in gaat werken op zijn lever en uiteindelijk zullen zijn lever en nieren het begeven en de koerier wegzakken in een diepe coma. Uiteraard is de dood dan niet ver weg. Deze “groene knolamaniet” druppels zijn duur, maar ontraceerbaar en zonder expertise en middelen niet snel of makkelijk te genezen.
Ze had deze jongen al heel lang in de gaten. Al een week of drie. Hij had waarschijnlijk meer informatie over haar verzameld dan hij zelf wist. Merabo moest weten dat hij de koerier de dood in stuurde. Jammer, want dit was een hele slimme, gedreven jongen die het nog ver zou schoppen. Nu zou hij sterven in de wildernis. Met een beetje geluk zou een uilbeer hem uit zijn lijden verlossen in een verzwakte toestand.

Ze had Andrzéy nog zo gezegd zijn bek te houden. Er komt een dag dat ook hij maar eens gezellig langs moest komen om een kopje thee met hem te delen. Als ze een persoon die ze zou moeten kunnen vertrouwen niet meer kan vertrouwen met zoiets onbenulligs, is er iets mis. Zijn kapotte knieschijf was zijn eigen domme schuld. Had hij maar van haar af moeten blijven met zijn vieze, dronken handjes, die nacht. Dit was gewoonweg onprofessioneel van hem.

Andrzéy kwam later wel. Nu eerst een bericht sturen naar Merabo en dan zelf prepareren voor Súdbataar. Ze was er al eens in de buurt geweest voor een klus. Het was maar heel kort, maar ze wist wat het gebied te bieden had en wat hen allemaal te wachten stond.
Plots realiseerde ze dat ze ook weer oog in oog zou komen te staan met de andere avonturiers van de Wailers of the Banshee groep. Jenna, misschien Hecnos…. Arumin.

Ze pakte een papiertje en haalde haar stempelkussentje uit haar reiskoffer. Een stempel van een zwarte zwaan. Haar symbool. Iedere moordenaar had een “ding”. Een klein papiertje met deze stempel was dat van haar. Merabo zou voldoende weten. Als iemand anders de brief per ongeluk openmaakt, weet hij van niks.

Ze pakte nog een papiertje en schreef: “Andrzéy, ik ben al lang weg. Neem maar een kopje thee. Liefs, Zwaantje.” Ze pakte haar spullen, deed de losjes zittende jurk uit en een reizigers tenue aan en ging door een verborgen deur het kamertje uit. Een korte klim langs de rotswand, waar niemand je ooit zag, en Helena was onderweg.
Afbeelding
Arumin
Koning
Berichten: 478
Lid geworden op: vrijdag 19 september 2008, 9:31

Bericht door Arumin »

"Avo Sul, vijf jaar geleden"

Arumin werd wakker, de zon was al op en het beloofde een mooie zonnige lente dag te worden. Dat betekende dat het rond het middaguur benauwd ging worden van alle stof en rook die uit de industrie aan de rand van de stad kwam. De lucht zou ook wel weer gaan stinken aangezien de rivier die onder de stad door liep weer langzamer ging lopen omdat hij minder aanvoer van vers water van buiter de stad kreeg. Soms was het leven in de stad een verschrikking dacht Arumin terwijl hij opstond en zich ging scheren.
Ooit zou hij een stuk land kopen en er een mooi huis op laten bouwen met twee verdiepingen. Een vrouw erbij, misschien een paar koters die rondrennen en wat paarden in de wei.
Nadat hij zich had geschoren en gewassen kleedde Arumin zich aan en vertrok naar de kantine om wat te gaan eten. Alhoewel hij een hoge rang bekleedde in het leger, leefde hij in de kazerne in plaats van in het paleis waar de andere hoog geplaatste officieren allemaal een eigen kamer hadden. arumin was misschien twee keer in die kamer geweest en dat vond hij wel zat. Hoewel het een grote kamer was met veel luxe en een geweldig uitzicht naar buiten stond het hem gewoon niet aan om zoveel bedienden om zich heen te hebben. Bedienden die hem hielpen met wassen, bedienden die hem hielpen met omkleden, alles werd geregeld en dat stond hem gewoon niet aan. De eerste keer toen iemand hem hielp met zijn shirt uit doen had Arumin hem knock-out geslagen.
Het was een reflex en hij kon er weinig aan doen maar het was wel een mooie rechtse hoek vond Arumin.
dus nu sliep hij meestal in een kleine kamer die naast we wapen opslag lag. ooit had daar de wapenmeester gewoond, maar na de oorlog was een deel van de kazerne opnieuw gebouwd en daar was een groot pand bij waar iedere officier een eigen kamer had.
dus was dit kamertje een beetje vergeten totdat Arumin het in gebruik had genomen. Op de kazerne werd soms wel eens gesproken over de generaal die er woonde, maar de daden van Arumin waren genoeg om iedereen zijn mening voor zich te laten houden. Anders was daar altijd nog wel het tiende legioen om hem te verdedigen.

Het tiende legioen was opgericht na de oorlog als een nieuw soort onderdeel van het leger. Alle legioenen waren hetzelfde, strak opgeleide soldaten en elk legioen had zijn eigen taak.
Het eerste bestond uit alleen maar voetsoldaten, terwijl het vierde bijvoorbeeld alleen bereden soldaten waren.
Het tiende was uniek in de zin dat het een volledig leger op zich was, maar dan in het klein. En veel minder met de regels begaan dan de andere legioenen.
er waren voetsoldaten, boogschutters, genie troepen, bereden lansiers en piekeniers en zelfs een kleine groep commando's en verkenners. En allen waren onderdeel van het tiende. Het idee was dat her tiende als een soort van speciale eenheid erop uit werd gestuurd om orde te handhaven in het land zonder ondersteuning van de andere legioenen, die meer waren geschikt voor een grote oorlog.
De meeste mannen van het tiende waren door Arumin zelf uit de andere legioenen geplukt en waren allen geselecteerd op hun kunnen, of ze zich dan wel altijd aan de regels hielden was ondergeschikt voor Arumin.
In de tijd die het tiende nu bestond waren ze al vele malen op pad gestuurd en ze kwamen altijd terug met een minimum aan verliezen en een maximaal te behalen resultaat.
Twee maanden geleden was de laatste opdracht van het tiende waar ze er op uit waren gestuurd om een bandietenbende uit een oude burcht te peuteren. Ze hadden een beleg rond de burcht geslagen en hadden even later aangevallen van alle kanten tegelijk. Het was een makkelijke slag, aangzien de commando's diep in de nacht de pportwachters hadden gedood en op het juiste moment de poort open hadden gezet.
de slag was kort maar bloederig en anders dan de andere generaals was Arumin midden in het gevecht te vinden.
Hij had al vele malen het leven van een van zijn soldaten gered en al vele malen hadden zij het leven van hun generaal weten te redden. er heerste een groot gevoel van kameraadschap in het tiende.
het laatste wat Arumin zich herrinnerde van die slag was de geweldige kater die hij over had gehouden na het feest dat was los gebarsten toen ze terug in het kamp waren.
Toen Arumin de kantine in liep salueerden de wachters die bij de ingang stonden. Hier en daar salueerde een officier naar Arumin toen hij voorbij liep. Aan de lange tafel aan het eind van de kantine zaten de meeste van het tiende hun ontbijt naar binnen te werken. De enige reactie die hij van hun kreeg toen hij bij de tafel kwam staan was dat ze allen een stukje op schoven om plaats te maken voor hun generaal zodat hij ook kon zitten.
arumin ging zitten, zei 'Moggè' tegen iedereen, kreeg antwoord en trok toen een mand met broodjes naar zich toe om te gaan eten.
de gesprekken om hem heen waren alledaagse kazerne roddels en Arumin at rustig terwijl hij zat te luisteren naar de gesprekken om zich heen. Plots hoorde hij zijn naam van het eind van de tafel komen.
'Ik durf te wedden dan Arumin ze allemaal op de grond krijgt als hij zou meedoen!' Arumin keek naar het eind van de tafel en zag dat Bert, een van de betere boogschutters van het tiende, in druk gesprek was met Evert, een van de genietroepen.
'Wees daar niet zo zeker van, ik hoor net dat Johnson van het vierde meedoet met het toernooi. Heb je die vent wel eens gezien? alsof hij een uit steen gehouden kruising tussen een beer en mens is. Die vent is sterker dan iedereen die ik ooit ben tegen gekomen.
"ah" dacht Arumin het vuistvechters toernooi van vanmiddag. Het was een toernooi dat was opgezet om een klein beetje gezonde competitie tussen de legioenen te houden en volgens de regel mocht iedereen meedoen, zolang je geen hoge rang had dan, het zou toch jammer zijn als het leger ineens half zijn stafleden kwijt was omdat ze allemaal met gebroken ledematen of een gekraakte kop in bed zouden liggen terwijl er een aanval zou zijn.
Arumin werd op zijn schouder getikt en keek om, er stond een koninklijke bode achter hem met een brief. Arumin pakte hem aan, boog en draaide zich om en liep weg.
Hij brak het zegel en las het korte bericht. Toen stond hij op.
'Belangrijk nieuws?' vroeg iemand aan de tafel aan Arumin.
'Niets bijzonders, ik moet me alleen even melden bij Merabo, misschien hebben we geluk en kunnen we binnenkort weer een roversbende ergens verjagen ofzo. Oh zet ook maar een zilverstuk van mij in voor die Johnson, ik heb hem verleden maand zien vechten in het koninklijke boksers toernooi en ik denk dat hij wel zal winnen.' Zei Arumin terwijl hij uit zijn zat een zilveren munt opdook en hem op tafel gooide. Toen liep hij naar de stallen om een paard te halen, het was een aardig eind van de kazerne naar het paleis en Arumin had weinig zin om te gaan lopen.
Gebruikersavatar
Lairnaedon
Evil Overlord
Berichten: 983
Lid geworden op: dinsdag 28 september 2004, 0:34

Bericht door Lairnaedon »

wel leuk om te lezen, Pat. Het is een verhaal op zich :D
Afbeelding
Arumin
Koning
Berichten: 478
Lid geworden op: vrijdag 19 september 2008, 9:31

Bericht door Arumin »

Er is een hoop met hem gebeurt in de afgelopen zes jaar.
Gebruikersavatar
Lairnaedon
Evil Overlord
Berichten: 983
Lid geworden op: dinsdag 28 september 2004, 0:34

Bericht door Lairnaedon »

anxious to read the rest :D
Afbeelding
Gebruikersavatar
Karma
Supreme Grandmaster
Berichten: 1818
Lid geworden op: zondag 11 september 2005, 23:45

Bericht door Karma »

lekker sfeervol.
Ik vind het zo al leuke verhalen om te lezen. En die titel van Merabo, geniaal. :lol:
Gebruikersavatar
Vincere
Supreme Grandmaster
Berichten: 2447
Lid geworden op: dinsdag 18 mei 2004, 19:30

Bericht door Vincere »

Als Tim nou niet mee kan doen, en jij weer in de buurt woont, zou je misschien wel aan kunnen schuiven. Moet je wel een licht-homoerotische bard met leren vest en sikje spelen. ;)

Of iets anders natuurlijk.


Dulce et decorum est pro alea mori.
Gebruikersavatar
Thekkur
Forum Master
Berichten: 4140
Lid geworden op: maandag 17 mei 2004, 23:07

Bericht door Thekkur »

Jongens, de tranen schieten in m'n reet van al deze creativiteit! Meer dan ik had verwacht! Echt hele toffe verhalen, die veel background geven aan jullie characters.

Jullie hebben zelf je charactersheet nog. Zouden jullie in deze thread een samenvatting kunnen geven van je character, met special traits, maar vooral ook alle dingen die je kan herinneren en die erbij zijn gekomen 'afgelopen jaren'?
Gebruik daarvoor 3E als guideline, maar ga niet te veel uit van de regels.

Wanneer zouden jullie een dezer dagen kunnen? plannen we een ouderwetse maandagavond bij mij thuis om mee te beginnen? bijvoorbeeld 12 juli?
"Stop! Jullie komen niet langs mij! Glupert heeft jullie snode plannen door!"
Arumin
Koning
Berichten: 478
Lid geworden op: vrijdag 19 september 2008, 9:31

Bericht door Arumin »

Op het moment heb ik het even druk met familie aangelegenheden, dus ik moet even kijken wanneer het voor mij uitkomt.
Ik zal vanmiddag eens gaan zoeken naar mijn sheet
Gebruikersavatar
Vincere
Supreme Grandmaster
Berichten: 2447
Lid geworden op: dinsdag 18 mei 2004, 19:30

Bericht door Vincere »

Ik weet nog niet of ik wel met Jenna wil spelen. Sheet ligt bovendien bij mijn ouders (net als mijn boeken) en ik weet niet of ik van het weekend tijd heb die op te halen.

Als ik een nieuw character zou mogen maken, welk level moet die dan zijn? Waren we niet rond level zes of zeven?

Maandag de 12e zou onder voorbehoud wel kunnen; ik moet 's middags wel iemand naar Schiphol brengen maar weet nog niet precies hoe laat.


Dulce et decorum est pro alea mori.
Gebruikersavatar
Lairnaedon
Evil Overlord
Berichten: 983
Lid geworden op: dinsdag 28 september 2004, 0:34

Bericht door Lairnaedon »

12e is voor mij geen optie, 13e kan wel. en iedere dag daarna ook.

Ik zal vanavond eens ff zoeken naar mijn character sheet. Ik was level 7 geloof ik, toen we geeindigd waren. Ik maak dan wel een kort lijstje. Wil je stats enzo ook hebben?

Jammer, Vin, dat je Jenna niet meer wilt spelen. Misschien je piraat Eenoog Arend? Is hij aan land gekropen om de landlubbers in hun oog te spugen. XD In ieder geval zal het zonder Jenna toch weer minder Wailers of the Banshee zijn.
Of heeft Jenna een broer? James :D
Afbeelding
Arumin
Koning
Berichten: 478
Lid geworden op: vrijdag 19 september 2008, 9:31

Bericht door Arumin »

Bwah dat de wailers er niet meer zijn , daar kan Arumin weinig om geven. Hij is het toch nooit eens met de naam geweest voor de groep.
Gebruikersavatar
Lairnaedon
Evil Overlord
Berichten: 983
Lid geworden op: dinsdag 28 september 2004, 0:34

Bericht door Lairnaedon »

Helena ook niet, maar die was ook niet zo "let's all be friends forever" :D

Maar als spelers was het wel onze klik natuurlijk.
Afbeelding
Plaats reactie