Cthulhu proefkonijnen, deel 2: Laetitia's Spiegel
Cthulhu proefkonijnen, deel 2: Laetitia's Spiegel
"Beste Sheriff Whitby,
Zoals u wellicht weet hebben de laatste inwoners van Timber Gulch het dorp gisteren verlaten. De familie O'Malley is ondertussen in het huis getrokken dat voor hen klaar was gemaakt, maar de dochter des huizes, miss Laetitia, heeft bij de verhuizing haar handspiegel vergeten mee te nemen. Het is een kostbaar stuk dat ik haar heb cadeau gedaan, daarom zoek ik een paar avontuurlijke zielen die mij de spiegel kunnen terugbezorgen. Ik zal hem dan weer teruggeven aan miss Laetitia.
Hopelijk zijn er nog geen plunderaars geweest, misschien heeft de reputatie van Timber Gulch ze op afstand gehouden. Toch is snelheid geboden. Ik ben bereid degenen die voor mij, voor morgen de zon onder gaat, de spiegel kunnen ophalen, $100 te betalen bij levering.
Geïnteresseerden kunnen zich bij mijn huis melden.
Hoogachtend, Lucas Sterling."
Zoals u wellicht weet hebben de laatste inwoners van Timber Gulch het dorp gisteren verlaten. De familie O'Malley is ondertussen in het huis getrokken dat voor hen klaar was gemaakt, maar de dochter des huizes, miss Laetitia, heeft bij de verhuizing haar handspiegel vergeten mee te nemen. Het is een kostbaar stuk dat ik haar heb cadeau gedaan, daarom zoek ik een paar avontuurlijke zielen die mij de spiegel kunnen terugbezorgen. Ik zal hem dan weer teruggeven aan miss Laetitia.
Hopelijk zijn er nog geen plunderaars geweest, misschien heeft de reputatie van Timber Gulch ze op afstand gehouden. Toch is snelheid geboden. Ik ben bereid degenen die voor mij, voor morgen de zon onder gaat, de spiegel kunnen ophalen, $100 te betalen bij levering.
Geïnteresseerden kunnen zich bij mijn huis melden.
Hoogachtend, Lucas Sterling."
Laatst gewijzigd door Maartje op dinsdag 21 maart 2006, 15:47, 1 keer totaal gewijzigd.
Als je bent wat je eet, laat mijn groenten dan maar zitten.
"Geachte heer Strirling,
Ik reageer hierbij op uw schrijven aan Sheriff Whitby. Ik, Fern McDullshine, zal er persoonlijk zorg voor dragen dat de schone Laetitia haar kleinnood weer ter hand zal kunnen nemen vóór de zon achter de heuvels zakt.
Wellicht kent u mijn reputatie reeds, dan weet u waarom men mij 'woestijnvos' noemt. Rekent u op mijn onverschrokkenheid en snelheid!
Was getekend,
Fern 'woestijnvos' McDullshine"
Ik reageer hierbij op uw schrijven aan Sheriff Whitby. Ik, Fern McDullshine, zal er persoonlijk zorg voor dragen dat de schone Laetitia haar kleinnood weer ter hand zal kunnen nemen vóór de zon achter de heuvels zakt.
Wellicht kent u mijn reputatie reeds, dan weet u waarom men mij 'woestijnvos' noemt. Rekent u op mijn onverschrokkenheid en snelheid!
Was getekend,
Fern 'woestijnvos' McDullshine"
Laatst gewijzigd door Thekkur op donderdag 23 maart 2006, 9:48, 1 keer totaal gewijzigd.
"Stop! Jullie komen niet langs mij! Glupert heeft jullie snode plannen door!"
Het jaar is 1885. Annie Oakley maakt als Little Miss Sureshot furore bij Buffalo Bill's Wild West Show, de Avonturen van Huckleberry Finn verschijnen in druk, er wordt patent aangevraagd op de rollercoaster en er zijn medische doorbraken als een eerste succesvolle test van het hondsdolheid vaccin, een succesvolle blindedarm operatie en de uitvinding van plaatselijke verdoving.
Het zijn spannende tijden, hoewel de meeste inwoners van de stad Ridgeville daar weinig van merken. Ridgeville is een stad waar veel van de uitgebluste goudzoekers na hun avonturen in de bergen neerstrijken. Er zijn een aantal parvenus, families die al rijk waren en nog rijker zijn geworden of nieuwe rijken die goud hebben gevonden; de laatste groep is nog schaarser dan de eerste.
Kort geleden is er een nieuwe stroom van mensen op gang gekomen uit het dorpje Timber Gulch. Boze tongen hebben heel wat te vertellen over dat dorp maar wat ervan waar is is twijfelachtig.
De karakters zullen mensen zijn die komen uit Ridgeville of er in de buurt. Er mag een heleboel, zo lang de karakters elkaar in elk geval een beetje kennen en beseffen dat dit een betalende opdracht is. Denk aan bounty hunters, boeren of goudzoekers die een extraatje willen verdienen, cowboys, kleine criminelen, Indiaanse strijders. Om even duidelijk te maken hoeveel $100 is:
Een trekpaard kost ong. $20, een net pak of een net damesensemble heb je vanaf $25, een .32 revolver doet nieuw $6. Een gemiddeld jaarinkomen ligt tussen de $2500-$3000.
Als je mee wilt doen, laat me dan weten wat voor idee je hebt voor een karakter of of ik je moet helpen, en een paar data bij voorkeur in april of mei, op vrijdagen, zaterdagen of zondagen. Ik kan voorlopig alleen niet op zaterdag 15 april, maar dit is onder voorbehoud. Locatie nader overeen te komen.
Wie biedt?
Het zijn spannende tijden, hoewel de meeste inwoners van de stad Ridgeville daar weinig van merken. Ridgeville is een stad waar veel van de uitgebluste goudzoekers na hun avonturen in de bergen neerstrijken. Er zijn een aantal parvenus, families die al rijk waren en nog rijker zijn geworden of nieuwe rijken die goud hebben gevonden; de laatste groep is nog schaarser dan de eerste.
Kort geleden is er een nieuwe stroom van mensen op gang gekomen uit het dorpje Timber Gulch. Boze tongen hebben heel wat te vertellen over dat dorp maar wat ervan waar is is twijfelachtig.
De karakters zullen mensen zijn die komen uit Ridgeville of er in de buurt. Er mag een heleboel, zo lang de karakters elkaar in elk geval een beetje kennen en beseffen dat dit een betalende opdracht is. Denk aan bounty hunters, boeren of goudzoekers die een extraatje willen verdienen, cowboys, kleine criminelen, Indiaanse strijders. Om even duidelijk te maken hoeveel $100 is:
Een trekpaard kost ong. $20, een net pak of een net damesensemble heb je vanaf $25, een .32 revolver doet nieuw $6. Een gemiddeld jaarinkomen ligt tussen de $2500-$3000.
Als je mee wilt doen, laat me dan weten wat voor idee je hebt voor een karakter of of ik je moet helpen, en een paar data bij voorkeur in april of mei, op vrijdagen, zaterdagen of zondagen. Ik kan voorlopig alleen niet op zaterdag 15 april, maar dit is onder voorbehoud. Locatie nader overeen te komen.
Wie biedt?
Laatst gewijzigd door Maartje op dinsdag 21 maart 2006, 15:34, 3 keer totaal gewijzigd.
Als je bent wat je eet, laat mijn groenten dan maar zitten.
Psst: Het is miss Laetitia O'Malley en de schrijver van de brief is Lucas Sterling. Ze zijn geen familie. Nog niet in elk gevalThekkur schreef:"Ik, Fern McDullshine, zal er persoonlijk zorg voor dragen dat uw schone dochter haar kleinnood weer ter hand zal kunnen nemen vóór de zon achter de heuvels zakt. "
Als je bent wat je eet, laat mijn groenten dan maar zitten.
Lijkt mij prima, mijn character dan:
Douglas Coltson
Is een Gunslinger, een huurling, een bountyhunter en een werkeloze. Hij is goed in het schieten en spoorzoeken. Omdat dat ook het enige is waar hij ooit goed in is geweest, is hij voor de rest werkeloos. Nu hangt hij al een tijdje rond, zijn resteerende beetje geld aan drank en vrouwen uitgevend, maar het gaat hem al weer krap zitten.
Misschien dat je hierbij en character sheet wil maken Maartje, hij is redelijk slim, kan zeergoed schieten en barvechten etc. hij is niet bijgelovig en geloofd in de wetenschap (atheist).
Douglas Coltson
Is een Gunslinger, een huurling, een bountyhunter en een werkeloze. Hij is goed in het schieten en spoorzoeken. Omdat dat ook het enige is waar hij ooit goed in is geweest, is hij voor de rest werkeloos. Nu hangt hij al een tijdje rond, zijn resteerende beetje geld aan drank en vrouwen uitgevend, maar het gaat hem al weer krap zitten.
Misschien dat je hierbij en character sheet wil maken Maartje, hij is redelijk slim, kan zeergoed schieten en barvechten etc. hij is niet bijgelovig en geloofd in de wetenschap (atheist).
- Lairnaedon
- Evil Overlord
- Berichten: 983
- Lid geworden op: dinsdag 28 september 2004, 0:34
In een zijstraat naast het huis van de rijke Doctor Anderson ligt een jongen. Het regent, het is koud en hij draagt bijna geen kleding. Hij ziet er ziek uit, bleek, ondervoed en stinkt naar dagen lang zweten. Ellende. Stik.
De jongen, genaamd Doyle Anderson, is in de ogen van zijn gerespecteerde vader een waardeloze sukkel. Papa houdt niet van hem zoals de papa van Richard Vrome dat doet van zijn zoon en drie dochters. Doyle is de weg kwijt. Dokter zal hij nooit worden, dat kan hij gewoon niet. Zijn gehandicapte rechterhand maakt het hem onmogelijk om fatsoenlijk een operatie uit te voeren. Hij is ook niet slim genoeg. Zijn gebrekkige intelligentie maakt het ook meteen onmogelijk om een advokaat te worden, of wat dan ook waar je voor moet studeren.
Richard is wel slim genoeg. De vos.
Doyle kan niet worstelen, niet met vrouwen omgaan, geen pistool hanteren, het is een nietsnut. Maar hij zou zo graag iets willen kunnen. Kon hij maar iets. Misschien zou papa dan ooit nog eens wel van hem houden, al is het maar een beetje, dan is Doyle gelukkig. Maar niemand neemt hem serieus. Iedereen in het dorp kent de mismaakte zoon van de dokter, dat zielige ventje van 'een jaar of 20' die net zo goed niet geboren had kunnen worden.
Iedereen denkt het, weet het, maar niemand zegt het. Ze willen de dokter niet beledigen natuurlijk.
Doyle huilt. De schram op zijn hoofd doet zeer. Er stroomt bloed uit. Maar het voelt toch wel goed. Doyle heeft nooit een echte serieuze wond gehad, en wist niet wat lichamelijke pijn echt was, tot nu tenminste. Doyle voelt aan zijn voorhoofd. Het brandt. Het doet pijn. Verdomme.
Op zijn hand ziet hij bloed, wat meteen weer door de regen van zijn hand af wordt gespoeld. Mislukkeling.
Voor hem een glasscherf. Hij zou het nu kunnen beëindigen. Nee. Hij was door het raam gesprongen, maar niet met zelfmoord als reden. Wat dan wel? Vrijheid misschien?
Een man. Onderweg met een brief. De brievenbus. He, is dat niet die huurling? Ja. Douglas. Misschien was hij bezig met een opdracht. Even wachten.
Zijn mijn handen schoon? Ja, ok. Nu graaien en de goede vinden. Hebbes. Oh nee... een andere. Wat zou erin staan? Even kijken. Een brief van Fern de woestijnvos. Een spiegel. Veel geld te verdienen. Misschien moet ik het ook proberen. Nu niet meer bang zijn, je bent vrij, weet je nog? Zo, brief weer netjes in de brievenbus. Ah, de brief van Douglas. Ook al een spiegel, dezelfde. Logisch dat hij daar ook aan meedoet. Toevallig. Noodlot? Nee. Kan niet, bestaat niet. Iedereen heeft toch zijn eigen keuzes om te maken? Ik nu ook. Ik kies. Ik ga mee. Ik, Doyle. Niet Anderson meer, gewoon Doyle.
Doyle verbindt zijn hoofd, trekt kleren aan en vertrekt in de richting van het gebouw van Sheriff Whitby.
De jongen, genaamd Doyle Anderson, is in de ogen van zijn gerespecteerde vader een waardeloze sukkel. Papa houdt niet van hem zoals de papa van Richard Vrome dat doet van zijn zoon en drie dochters. Doyle is de weg kwijt. Dokter zal hij nooit worden, dat kan hij gewoon niet. Zijn gehandicapte rechterhand maakt het hem onmogelijk om fatsoenlijk een operatie uit te voeren. Hij is ook niet slim genoeg. Zijn gebrekkige intelligentie maakt het ook meteen onmogelijk om een advokaat te worden, of wat dan ook waar je voor moet studeren.
Richard is wel slim genoeg. De vos.
Doyle kan niet worstelen, niet met vrouwen omgaan, geen pistool hanteren, het is een nietsnut. Maar hij zou zo graag iets willen kunnen. Kon hij maar iets. Misschien zou papa dan ooit nog eens wel van hem houden, al is het maar een beetje, dan is Doyle gelukkig. Maar niemand neemt hem serieus. Iedereen in het dorp kent de mismaakte zoon van de dokter, dat zielige ventje van 'een jaar of 20' die net zo goed niet geboren had kunnen worden.
Iedereen denkt het, weet het, maar niemand zegt het. Ze willen de dokter niet beledigen natuurlijk.
Doyle huilt. De schram op zijn hoofd doet zeer. Er stroomt bloed uit. Maar het voelt toch wel goed. Doyle heeft nooit een echte serieuze wond gehad, en wist niet wat lichamelijke pijn echt was, tot nu tenminste. Doyle voelt aan zijn voorhoofd. Het brandt. Het doet pijn. Verdomme.
Op zijn hand ziet hij bloed, wat meteen weer door de regen van zijn hand af wordt gespoeld. Mislukkeling.
Voor hem een glasscherf. Hij zou het nu kunnen beëindigen. Nee. Hij was door het raam gesprongen, maar niet met zelfmoord als reden. Wat dan wel? Vrijheid misschien?
Een man. Onderweg met een brief. De brievenbus. He, is dat niet die huurling? Ja. Douglas. Misschien was hij bezig met een opdracht. Even wachten.
Zijn mijn handen schoon? Ja, ok. Nu graaien en de goede vinden. Hebbes. Oh nee... een andere. Wat zou erin staan? Even kijken. Een brief van Fern de woestijnvos. Een spiegel. Veel geld te verdienen. Misschien moet ik het ook proberen. Nu niet meer bang zijn, je bent vrij, weet je nog? Zo, brief weer netjes in de brievenbus. Ah, de brief van Douglas. Ook al een spiegel, dezelfde. Logisch dat hij daar ook aan meedoet. Toevallig. Noodlot? Nee. Kan niet, bestaat niet. Iedereen heeft toch zijn eigen keuzes om te maken? Ik nu ook. Ik kies. Ik ga mee. Ik, Doyle. Niet Anderson meer, gewoon Doyle.
Doyle verbindt zijn hoofd, trekt kleren aan en vertrekt in de richting van het gebouw van Sheriff Whitby.
Blij om zulke leuke karakter-ideeën te zien!
Mijn excuses voor het oponthoud, maar ik had de laatste maanden wat andere zaken aan mijn hoofd. Binnenkort wil ik het weer proberen; ik stel voor het weekend van week 23 (volgende week, 9, 10 of 11 juni), door de weeks in week 24, best 's avonds en liever niet op vrijdag, of waar dan ook in week 25 (19 tm 25 juni).
Laat even weten wat uitkomt, ook als het niet een van de nu genoemde data is. Eventueel ben ik per e-mail te bereiken (knopje bij mijn profiel) voor meer info.
Bedankt.
Mijn excuses voor het oponthoud, maar ik had de laatste maanden wat andere zaken aan mijn hoofd. Binnenkort wil ik het weer proberen; ik stel voor het weekend van week 23 (volgende week, 9, 10 of 11 juni), door de weeks in week 24, best 's avonds en liever niet op vrijdag, of waar dan ook in week 25 (19 tm 25 juni).
Laat even weten wat uitkomt, ook als het niet een van de nu genoemde data is. Eventueel ben ik per e-mail te bereiken (knopje bij mijn profiel) voor meer info.
Bedankt.
Als je bent wat je eet, laat mijn groenten dan maar zitten.
Nee, ik ben niet geofferd in een duister ritueel. Ik ben wel in een dipje geraakt en heb wat kopzorgjes gehad, niks ernstigs. Bovendien vergaten mensen mij te vertellen wanneer ze konden! Dus alstublieft, roep data, e-mail ze als je wil dat het direct bij mij komt, en ik zorg voor het avontuur en sheets voor wie ze nodig heeft. Laat je niet tegenhouden door onbekendheid met het systeem, het is een makkie!
Roept u maar!
Roept u maar!
Als je bent wat je eet, laat mijn groenten dan maar zitten.
-
- Ridder
- Berichten: 225
- Lid geworden op: dinsdag 23 mei 2006, 22:49
Data welke ik kan...
9 juni avond
12 juni avond
13 juni hele dag
14 juni avond
15 juni hele dag
17 juni avond
20 juni hele dag
22 juni hele dag
23 juni avond
Een en ander onder voorbehoud wegens de fluiditeit van mijn executieve diensten in de beveiliging.
Langzaam komt het kalende hoofd met de dunne lange haren langs de zijkant omhoog. Een glimpuntje van hoop en enthousiasme straalt in de oudere, maar nog altijd scherpe ogen. Een kans om te laten zien dat deze oude soldaat nog niet uitgevochten is. Een kans om de vergane glorie van de Missies te herleven. En een kans wat te verdienen. Twintig jaar na de oorlog is het leven in Ridgeville er niet makkelijker op geworden voor deze oude veteraan. Honderd dollar om even een spiegel op te halen... Niets vergeleken met die ene sluipschot-missie tegen Colonel Harford. Of die sabotage missie om het voedsel konvooi te vernietigen dat voor het 208th Georgian Riflemen bedoeld was.
Eigenlijk kent iedereen in Ridgeville oude Will wel. William Christoffer Thippet. Hij staat bekend als apart. Niet dat hij onaardig is, integendeel. Oude Thippet is een heer, en een behulpzaam iemand. Maar de late vijftiger is apart. Hij leeft nog een beetje in een tijd twintig jaar terug. De veteraan uit de Amerikaanse Burgeroorlog van 1861-1865 heeft zijn oude uniform nog, zijn oude geweer nog. Ook zijn onderscheidingen heeft hij allemaal opgepoetst klaar liggen. Misschien is er wel een paar keren een granaat te dicht bij zijn hoofd afgegaan. Misschien heeft hij wel teveel meegemaakt om het allemaal in de afgelopen twintig jaar helemaal te verwerken. Hij herinnert zich beter wat er tijdens de Mars naar Richmond gebeurde, dan wat hij vorige week heeft gegeten. En wat hij zich herinnert lijkt allemaal zo fantastisch, zo overdreven heldhaftig. Daarnaast heeft hij soms onrustige nachten. Nare dromen over wat er in de oorlog is gebeurd. Vrienden en familie die hij is kwijtgeraakt. Het spookt allemaal door het hoofd.
9 juni avond
12 juni avond
13 juni hele dag
14 juni avond
15 juni hele dag
17 juni avond
20 juni hele dag
22 juni hele dag
23 juni avond
Een en ander onder voorbehoud wegens de fluiditeit van mijn executieve diensten in de beveiliging.
Langzaam komt het kalende hoofd met de dunne lange haren langs de zijkant omhoog. Een glimpuntje van hoop en enthousiasme straalt in de oudere, maar nog altijd scherpe ogen. Een kans om te laten zien dat deze oude soldaat nog niet uitgevochten is. Een kans om de vergane glorie van de Missies te herleven. En een kans wat te verdienen. Twintig jaar na de oorlog is het leven in Ridgeville er niet makkelijker op geworden voor deze oude veteraan. Honderd dollar om even een spiegel op te halen... Niets vergeleken met die ene sluipschot-missie tegen Colonel Harford. Of die sabotage missie om het voedsel konvooi te vernietigen dat voor het 208th Georgian Riflemen bedoeld was.
Eigenlijk kent iedereen in Ridgeville oude Will wel. William Christoffer Thippet. Hij staat bekend als apart. Niet dat hij onaardig is, integendeel. Oude Thippet is een heer, en een behulpzaam iemand. Maar de late vijftiger is apart. Hij leeft nog een beetje in een tijd twintig jaar terug. De veteraan uit de Amerikaanse Burgeroorlog van 1861-1865 heeft zijn oude uniform nog, zijn oude geweer nog. Ook zijn onderscheidingen heeft hij allemaal opgepoetst klaar liggen. Misschien is er wel een paar keren een granaat te dicht bij zijn hoofd afgegaan. Misschien heeft hij wel teveel meegemaakt om het allemaal in de afgelopen twintig jaar helemaal te verwerken. Hij herinnert zich beter wat er tijdens de Mars naar Richmond gebeurde, dan wat hij vorige week heeft gegeten. En wat hij zich herinnert lijkt allemaal zo fantastisch, zo overdreven heldhaftig. Daarnaast heeft hij soms onrustige nachten. Nare dromen over wat er in de oorlog is gebeurd. Vrienden en familie die hij is kwijtgeraakt. Het spookt allemaal door het hoofd.
- Lairnaedon
- Evil Overlord
- Berichten: 983
- Lid geworden op: dinsdag 28 september 2004, 0:34
Goed, geroepen zijn met name de data 9 juni (aanstaande vrijdag, door Lairnaedon en Lord Xcapobl) en 15 juni (donderdag over een week, door Karma en Lord Xcapobl). Afhankelijk van wat Thekkur zegt ligt de vrijdag dus nu voorop; daar heb ik nl. zelf een lichte voorkeur voor.
Is er iemand die vrijdag as. echt niet zou kunnen?
Ik heb 4 belangstellenden geturfd: Thekkur, Karma, Lairnaedon en Lord Xcapobl. Klopt dat? Ben ik iemand vergeten of wil iemand toch liever niet meedoen?
Ik zal zo snel mogelijk character sheets maken voor jullie (tenzij je erop staat om het zelf te doen, in dat geval geef ik je de informatie die je nodig zult hebben).
Is er iemand die vrijdag as. echt niet zou kunnen?
Ik heb 4 belangstellenden geturfd: Thekkur, Karma, Lairnaedon en Lord Xcapobl. Klopt dat? Ben ik iemand vergeten of wil iemand toch liever niet meedoen?
Ik zal zo snel mogelijk character sheets maken voor jullie (tenzij je erop staat om het zelf te doen, in dat geval geef ik je de informatie die je nodig zult hebben).
Als je bent wat je eet, laat mijn groenten dan maar zitten.